"Wie is... Gerard" is geworden "Wie was... Gerard"
Als ik iets vandaag geleerd heb dan is dat het wel. Wie Gerard was, wat hem motiveerde en hoeveel wijsheid en kennis hij had.
Met een dubbel gevoel en een fotolijstje vanmiddag in de auto gestapt. Geen Polo is mijn eerste gedachte, en toch ga ik namens ons allemaal hem de laatste eer bewijzen.. Toch de Golf gestart en vertrokken, nog snel even de donaties gepind en naar Wolvega gereden. Aangekomen bij het Van der Valk Hotel zie ik in de lobby een klein klapbord. Een bordje met schoolbordverf "Afscheid Gerard" staat erop met een getekend trappetje.. Boven aangekomen zie ik al een rij van minstens 30 mensen die wachten om de volgende ruimte te betreden. Toch eerst de jas maar even opgehangen en het condoleance register getekend.. Namens het register wel te verstaan. En dan duurt wachten lang, je schuifelt wat met mensen naar voren maar je kent er geen één. Beetje ongemakkelijk ook met zo'n fotolijstje. Je komt de hoek om en dan zie je de ouders staan, zijn zus en vriendin en... de kist.
Langzaam gaat het verder tot ik vlak bij de kist ben en me ineens besef dat het een open kist is en ik hem zie liggen. Geschrokken? wel een beetje. Ik besef me dat het Gerard is maar moet toch even goed kijken. Niet meer de volle toet en grote, sterke Fries zoals ik me hem herinner. Maar hij ligt er vredig bij en dat troost. Dan valt mijn blik op wat kindertekeningen o.a met de tekst "lieve oom rust zacht".. Er liggen ook wat kaartjes met een persoonlijk berichtje voor hem. Toen schoot ik vol maar moest op hetzelfde moment doorlopen. Dan staat daar zijn moeder die ik een aantal keren heb ontmoet maar ze herkend me niet. Zijn vader kijkt me ook raar aan. Dan vertel ik dat ik namens het polo forum kom en hun de foto's wil aanbieden om te laten zien hoe wij Gerard ons herinneren. Plots komt vader me ook een hand geven, hij heeft blijkbaar gehoord wie en waarom ik er ben. Ze zijn duidelijk ontroerd.. Ik loop dan maar verder, er staan immers meer mensen achter me. Geef zijn zusje een hand, zijn vriendin ook en loop de zaal in.
Bijna alle stoelen zijn bezet dus zoek ik een plaatsje achterin. Na een minuut of tien word er gevraagd te gaan staan als de familie Gerard binnen rijd. Blijkbaar heeft iedere bezoeker dus een plekje in de zaal gevonden. Dan is het zover, de plechtigheid begint. Eerst met wat muziek en komen vader en moeder naar voren en krijg ik zoveel te horen over zijn jeugd, middelbare schooltijd, scooters en de ongeveer 20 auto's die er in zijn bezit zijn geweest in 9 jaar tijd. Plotseling zegt de vader "polo-meetings", en dan besef ik me dat dit forum toch wel een hele grote rol in zijn leven heeft gespeeld.
Na nog wat sprekers en wat muziek wordt als laatste de kist gesloten en onder begeleiding van muziek verlaten ze de zaal. Als dan de muziek is afgelopen doen wij dat ook en gaan we in een stoet naar de begraafplaats. Wel via zijn huis.. waar we 5 seconden mogen toeteren. Toeteren ja, gewoon omdat het kan.
Dan rijden we verder. Door het dorp naar een buitenweg waar blijkbaar de begraafplaats is. Er is maar plek voor 20 auto's dus ik parkeer in de berm, achter mij nog 30 auto's. Als we dan bij het graf aankomen laten ze Gerard, na een kleine toespraak, zakken in het graf. De familie gaat achter de kist staan en krijgt elke bezoeker de kans een schepje zand op de kist te gooien waarna we allemaal weer naar het Hotel verzocht worden te gaan.
De familie heeft nog even de tijd genomen om afscheid te nemen maar als zij ook zijn aangekomen neemt de uitvaart verzorger het woord en vraagt om aandacht. Blijkbaar had Gerard nog 1 verzoek. Niet treuren maar samen proosten op het leven! En dat hebben we gedaan op een lied wat Gerard heeft uitgekozen.
https://youtu.be/3hy2tdwmS8AGerard rust zacht kerel!
Op zijn 21e verjaardag kreeg hij te horen dat hij kanker had, 6 1/2 jaar geleden dus. in de jaren daarna werden uitzaaïngen gevonden o.a. in zijn 12 vingerige darm. Zes weken geleden kreeg hij te horen dat hij uitbehandeld was en ze niks meer konden doen. Hij heeft nog een tijdje in het ziekenhuis gelegen maar twee weken geleden is hij naar huis gegaan. Hij heeft de laatste 10 km toen zelf gereden ( in zijn subaru impreza ) en wist toen dat dat de laatste keer zou zijn dat hij in een auto kon rijden. Afgelopen vrijdag is hij dan thuis vredig gestorven...
Ik heb nog even met zijn moeder gepraat en duidelijk gemaakt dat als ze willen weten wat Gerard hier heeft gedaan en geschreven ze mij even een berichtje kunnen sturen.
