Ruud begon na de eerste run met het dichtmaken van de remluchtsproeiers van de hoofdsproeiers.
Daar gingen speciaal daarvoor bestemde messing "kurkjes" in.
Dit resulteerde in het feit dat de 165 hoofdsproeiers konden sproeien wat ze waard waren en niet meer tegengewerkt werden door sproeidrukverlies gegenereerd door de remluchtsproeiers.
De volgende run toonde de doeltreffendheid van deze ingreep want we knalden meteen van "veel te arm" naar "veel te rijk".
Een nog miezeriger 70 pk nogwat persten de schermpjes eruit.
Een of andere zeik Utrechter die pal achter mij stond terwijl ik met lede ogen de stinkende 70 pk nogwat stond te lezen maakte aan de lopende band opmerkingen in de trend van "tsja, IK ken het gevoel van 141 pk tenminste"....
Ik weet niet exact meer hoeveel runs we op de rollenbank hebben gedaan maar we gingen in stappen van 165 met remlucht, via 165 zonder remlucht helemaal naar iets van 125 of 130: mogelijk dat Sjon dat zich nog herinnert.
TERGEND traag ging het vermogen via iets meer dan 81 in stappen steeds een beetje de goede kant uit.
Toen de besproeiering uiteindelijk naar Ruud's tevredenheid in de goede range was, verlegde hij zijn aandacht naar andere zaken zoals ontstekingstijdstip, nokkenas timing en weet ik niet wat er nog meer de revue gepasseerd is.
Dit alles in een hele gemoedelijke onstpannen sfeer waar we allemaal nog veel gelachen hebben ondanks mijn initiele moedeloosheid ooit de illustere 100 pk aan de voorwielen te zien verschijnen...
De nokkenastiming die initieel door Serge "op nul" was gezet en later door Sjon en mij was "gecopieerd" naar het nieuwe verstelbare nokkenaswiel bleek precies goed te zijn.
Test runnetje met "vroegere" nokkenas timing resulteerde in minder.
Test runnetje met "latere" nokkenas timing resulteerde in minder.
De ontsteking bleek veel te laat te staan en dat gaf ongeveer de grootste winst.
De motor begon bij iedere test run beter te klinken:sneller optoeren, sneller terugvallen bij gas los, een sonoorder geluid en beter reageren op "gas erop".
Langzaamaan begon het erop te lijken en toen de teller leek te blijven staan op een pk'tje of 97, trok Ruud nog een paar truucs uit de hoge hoed: nog een keertje de besproeiering aanpassen om nog een tikje armer te gaan binnen het toelaatbare gebied.
Het leek echt wel een beetje op "Thunderbirds are GO!". Of verraad ik nou mijn leeftijd een beetje?
Het oliekoelertje deed uitstekend zijn werk (al jankte de thermostaatring binnen bepaalde toeren bereiken als een zeikerig kind).
Sjon's noeste arbeid, de door hem gedoneerde krukas en Serge's "gestimuleerde" oliepomp deden allemaal keurig hun werk.
Watertemperatuur, olietemperatuur en oliedruk bleven allemaal voorbeeldig binnen de toegestane marges.
Steeds wanneer de kraan vol open ging zag je de carter ontluchting even proberen wat te dampen en dat werd vervolgens zonder pardon door de vol open staande nevelende carbs de kelken in getrokken....
Nog een run.... Die klonk echt heel erg goed.... Zou het dan toch....?
Na de gebruikelijke een of twee keer in z'n 3 ofzo vanuit de kelder tot aan het rode gebied jagen gooide Ruud de rolrem erop en spinde de motor onnatuurlijk snel terug naar stationair.
Toen zette hij de Polo in z'n 2 en (filmpje volgt) trok hij de motor door 2, 3, 4 en 5 helemaal naar "oranje".
Dat klonk grandioos goed en de motor leek niet alleen lekker "fel" te zijn: de motor "beet" ook steeds goed in de volgende versnelling die hij voorgeschoteld kreeg waarna hij goed "doordrukte" zegmaar tot aan "oranje".
Ik hoop dat het op het gemaakte filmpje net zo lekker klinkt als het deed in de werkplaats toen we ernaast stonden.
Dat was de controle of het allemaal goed stond en daarna was het raak!
Op het computerscherm verschenen de magische getalletjes waarvoor dit project zo'n poos geleden is gestart:
Vermogen: 101,8 DIN pk aan de voorwielen tussen 5.750 en 6.000 rpm.
Koppel: 139,8 Nm van 3.250 tot 4.750 rpm.
Ik was zo blij als een kind en de pit in mijn voorruit kon mij plotseling niet meer zoveel deren.
Het eerste doel (100 DIN pk aan de voorwielen) is dus eindelijk bereikt.
Het tweede doel (200 echte "StomStom" geijkte km/u op de Autobahn) zal wel een illusie blijven want dat zie ik niet gebeuren met 101,8 pk.
Iets van 190 km/u zal er wel in zitten. Heel veel hoger lijkt mij niet waarschijnlijk.
De terugweg leerde dat die topsnelheid hoogst waarschijnlijk ondergeschikt wordt aan de huidige rij ervaring want die is nu "veel leuker zo".
Aan allen die steun, onderdelen, hulp en advies hebben geleverd hierbij een heel hartelijk dank.
Plaatjes en film materiaal volgen in de komende dagen wanneer ik even meer tijd heb.
Groet, Jan.
